Tuesday, January 15, 2008

اسب ها


هر وقت که وارد اصطبل اسب ها می شم دلم می گیره. با اینکه اسب دوانی لذت بخشه ولی دیدن اسب هایی که در دام انسان ها گرفتار اومدن دردآوره. اسب ها حیوان هایی هستن که در زمان های قدیم، که به صورت گله ای زندگی می کردن، مسافت های خیلی طولانی رو زیر پا می گذاشتن. گفته می شه که در زمانی که قاره های آمریکا و اروپا به هم وصل بودن، اسب ها این مسیر سرد، سخت و طاقت فرسا رو زیر پا گذاشتن و از آمریکا وارد اروپا شدن. امروزه هم گله هایی وجود دارن که به صورت آزاد زندگی می کنن. اما اسب های در بند توی اتاقک هایی با ابعاد حدود سه متر نگهداری می شن. از غذا خوردن لذت می برن و بسته به حالشون دوست ندارن از اتاقکشون خارج بشن. این مشکل بیشتر وقت ها با دادن رشوه که یه دونه هویجه بر طرف می شه. اسب ها همچنین به این که حیوان های باهوشی هستن مشهورن. دیدن تلاش همیشگیشون برای آزاد کردن خودشون از بند اسارت غمگینم می کنه.ـ

2 comments:

Anonymous said...

سلام زهرا جونم. اینجوری فکر کن اگه بتونی دوست خوبی برای اسبت باشی اون اسب می شه یه اسب خوشبخت در قیاس با رفقاش. شاید دوستی تو باعث شد بقیه هم با اسباشون دوست بشن و اسبهای دیگه هم کمتر آزرده شن.
راستی مسافت درسته نه مصافت.

Anonymous said...

آخی. خیلی دلم گرفت. البتمن خودم از حیوونها اصلاً خوشم نمیاد و نزدیکشون نمیشم ولی این دلیل نمیشه که دلم براشون نسوزه. شاد باشی