در بیابانی دور ...
که نروید جز خار ...
که نتوفد جز باد ...
که نخیزد جزمرگ ...
که نجنبد نفسی از نفسی ...
خفته در خاک کسی!
با تنی خون آلود!
که به ناکامی از این محنتگاه،
کرده افسانه هستی کوتاه!
Subscribe to:
Posts (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
ای آفتاب از دور تو
بر ما فرستی نور تو
ای جان هر مهجور تو
جان را غلامت می کنم